Taşkent sunacağı tezinde İslâm Felsefesinde estetik'in mevcudiyetini ve mahiyetini sorgulamaktadır. Bu amaç çerçevesinde çalışmada İslâm Felsefesinin zirve isimleri olan Fârâbî, İbn Sînâ ve İbn Rüşd'de, güzel ve ilişkili kavramların ele alınışı, metafizik ve ontolojik bağlamlardaki izdüşümleri, Tanrı ve Tanrı'nın güzelliğine referansla tartışılmaktadır. Taşkent çalışmasının kuramsal ve kevramsal temellerini kurucu Grek filozoflarında güzel ve iyi ideleri, mimesis ve tragedya kuramları ve Grek estetiğinin İslâm dünyasına intikali çerçevesinde ele almaktadır. Bu bağlamda güzel'in Mutlak Güzel ile ilişkisi teolojik temelde tartışılmış, âlem ve güzel irtibatına dair kozmolojik bir çerçeve kullanılmıştır. Çalışmada, insanın idrak ve mütehayyile gücü dikkate alınarak sanat felsefesine psikolojik açıdan yaklaşılmış, özelde şiir sanatının mantıksal kavranışı bağlamında 'poetika'ya müstakil bir bölüm ayrılmıştır. Taşkent, bu incelemelerden hareketle çalışmasında İslâm Felsefesinde özgün bir estetik ve sanat felsefesinden söz etmenin mümkün olduğu neticesine varmaktadır.
