Postkolonyal edebiyat eleştirisi
çerçevesinde Türk edebiyatında kolonyalizme veya genel anlamda kolonyalizme
bakışı ele aldığımızda, iki ana dönem etrafında farklı bakış açılarının
somutlaştığını görebiliriz. Tanzimat’tan Cumhuriyet’e kadar olan dönemde
yazarlar ve şairler, kolonyalizm konusunda bir düalite içerisindedir. Abdülhâk
Hâmid, Mehmet Âkif gibi yazar ve şairler kolonyalizme çeşitli düşünüş veya
felsefi zeminlere dayanarak cephe alırken; Ahmet Midhat Efendi, Cenap
Şahabettin gibi yazar ve şairler kolonyalizmi meşrulaştıran söylemlerle eser
üretirler. Milli Mücadele’nin anti-sömürgeci niteliği idrak edildikten sonra,
özellikle de Cumhuriyet’in kurucu kadrolarının anti-emperyalist tavrı
belirginleşmeye başlayınca yazarlar ve şairler açısından düalite durumu ortadan
kalkar. Nâzım Hikmet’ten Sezai Karakoç’a, Fazıl Hüsnü Dağlarca’dan Ercüment
Behzad Lav’a, Refik Hâlid Karay’dan Sevinç Çokum’a kadar pek çok yazar ve
şairın, kolonyalizme belli ideolojiler perspektifinde karşı çıktığı görülür. Bu
reddedici tavır eserlerin hem içerik hem de biçiminde belli öğelerle
belirginlik kazanır. Bu sunumda, modern Türk edebiyatında kolonyalizme bakışın
izleri, hem içerik hem de biçim perspektifinde ele alınacaktır.
Başlangıç Tarihi | Başlangıç Saati | Bitiş Tarihi | Bitiş Saati | Yer |
---|---|---|---|---|
18 Kasım 2017 | 17:30 | 18 Kasım 2017 | 00:00 | İlmi Etüdler Derneği |